Hún hefur um árabil verið flokksstjóri í sölum Vinnslustöðvarinnar, þar af undanfarin fjögur ár í nýju uppsjávarvinnsluhúsi fyrirtækisins. Ingigerður Guðrún Helgadóttir á að baki starfsferil í aldarfjórðung hjá VSV og hefur komið þar víða við sögu í fiskvinnslunni. Utan vinnu sinnir hún fjórfættum vinum og telur ekki eftir sér að verja miklum tíma í kringum hrossin sín fimm.

Ingigerður hefur haft áhuga á hestum og reiðmennsku frá því hún man eftir sér sem stelpuskott á bænum Þursstöðum í Borgarfirði. Styttum okkur leið og köllum hana Ingu. Þannig er vinnusloppurinn hennar merktur og það hlýtur að jafngilda leyfi til einföldunar.

Lífið er annars makríll dag og nótt um þessar mundir. Og hross líka eftir atvikum, að sjálfsögðu.

„Makríllinn sem veiðist núna er að jafnaði stór með hóflega átu í maga og lítið ber á skemmdum í aflanum. Nýtingin er því góð. Gæðaeftirlitið í vinnslunni er öflugt og virkt. Stöðugt eru teknar öskjur til athugunar að pökkun lokinni, hver einasti fiskur vigtaður og skorinn upp, átuhlutfall í maga skoðað og sjálft fiskholdið sömuleiðis. Allt skráð og tryggt að á hverjum tíma sé hægt að rekja á augabragði hvenær fiskurinn hafi veiðst og farið í gegnum vinnsluferlið í landi.“

Stórasti makríllinn?

Þegar samtalið átti sér stað var makríll úr Huginn á vigt og skurðarborði gæðaeftirlitsins. Fiskarnir reyndust yfirleitt vera á bilinu 350 til 450 grömm og frekar rýrir til kviðsins. Lítil áta í maga telst til góðra frétta í makrílbransanum.

Makríll er langlífur fiskur, innan við 200 grömm að þyngd ársgamall en að meðaltali um og yfir 600 grömm á níu ára afmælinu.

Á yfirstandandi vertíð hafa fáeinir makrílar í yfirstærð borist VSV. Undanfarna sólarhringa mældist til að mynda einn fiskurinn tæplega 800 grömm og annar hátt í eitt kílógramm. Stærsti makríllinn í fjögurra ára sögu uppsjávarhúss  VSV vóg vel yfir 1.200 grömm. Þegar slíkt furðuverk birtist slær þögn á mannskapinn og þarf talsvert til.

Ísland var stórasta land í heimi á Ólympíuleikum í Kína, sagði Dorrit forsetafrú forðum daga. Hafa Eyjamenn kannski veitt stórasta makríl Íslands?

Mörg tonn, fáar vinnandi hendur

„Ég kom fyrst til starfa hjá Vinnslustöðinni fyrir 25 árum og hef lengst af verið flokksstjóri, nú síðast í nýju, uppsjávarvinnslunni. Yfirleitt er gaman í vinnunni en þegar ekki veiðist loðna tvö ár í röð kárnar gamanið að vísu um hríð. Í loðnuleysistímanum í vetur var ég í saltfiskvinnslunni, það var reyndar ágæt tilbreyting.

Uppsjávarvinnslan er sjálfvirk og tæknivædd. Hér eru innan við 30 manns á tólf tíma vakt hverju sinni en þegar mest er fara um og yfir 200 tonn í gegnum húsið á einni vakt eða á fimmta hundrað tonna á sólarhring.“

Góðar reiðleiðir í Eyjum

„Eftir vinnu er toppur tilverunnar að komast á hestbak og það geri ég oft. Þó nokkrir hestamenn eru í Vestmannaeyjum og margar mjög góðar reiðleiðir. Hér var meira að segja hestamannafélag í eina tíð en það lognaðist út af. Hestamennirnir eru engu að síður samheldinn og góður hópur.

Foreldrar mínir í Borgarfirði höfðu engan áhuga á hestamennsku en ég heillaðist af hrossum strax sem krakki í sveitinni og kom því í gegn við tólf ára aldur að tamdir yrðu hestar handa mér til útreiða. Ég sá engan veginn fyrir mér þá að síðar meir yrði ég hestamaður í Vestmannaeyjum! Framtíðin er heldur sjaldnast fyrirsjáanleg nema að litlu leyti“